ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਆਤਮਕਥਾ
Cycle di Atamakatha
ਜਾਣ–ਪਛਾਣ: ਸਾਈਕਲ ਦੋ ਪਹੀਏ ਵਾਲਾ ਵਾਹਨ ਹੈ। ਇਹ ਆਵਾਜਾਹੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸਸਤਾ ਪਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਾਧਨ ਹੈ।
ਵਰਣਨ: ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਖੋਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਲੱਕੜ ਤੋਂ ਬਣਦਾ ਸੀ। ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਾਈਕਲ ਪਹਿਲੀ ਕਾਢ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਹ ਧਾਤ ਦਾ ਤੋਂ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਸਾਈਕਲ ਦਾ ਅਗਲਾ ਪਹੀਆ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਹੈਂਡਲ ਤੋਂ ਸੱਜੇ ਜਾਂ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਘੁੰਮਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਿਛਲਾ ਪਹੀਆ ਫਿਕਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਚਮੜੇ ਦੀ ਸੀਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਵਾਰੀ ਸੀਟ ‘ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਹੈ। ਸਾਈਕਲ ਸਵਾਰ ਪੈਡਲ ਨੂੰ ਘੁੰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਹੀਏ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਿਛਲਾ ਪਹੀਆ ਇੱਕ ਪੈਡਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਚੇਨ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਟਾਇਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਪਤਲੀ ਟਿਊਬ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਪੰਪ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਵਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੈਂਡਲ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਘੰਟੀ ਫਿਕਸ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਈਕਲ ਸਵਾਰ ਘੰਟੀ ਵਜਾ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਈਕਲ ਸਵਾਰ ਬ੍ਰੇਕ ਲਗਾ ਕੇ ਸਾਈਕਲ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਉਪਯੋਗਤਾ: ਸਾਈਕਲ ਬਹੁਤ ਉਪਯੋਗੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਸਬੇ ਜਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਆਮ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਚਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਥਾਂ ਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਸਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ‘ਗਰੀਬ ਆਦਮੀ ਦੀ ਕਾਰ‘ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਰਤ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਸੜਕਾਂ ਚੰਗੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਸਰਤ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਈਕਲਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਖੇਡਾਂ, ਮਨੋਰੰਜਨ ਅਤੇ ਸੈਰ–ਸਪਾਟੇ ਦੇ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਸਾਈਕਲ ‘ਤੇ ਸਫ਼ਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਈਕਲ ਡਾਕੀਏ ਲਈ ਬਹੁਤ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਿਫਾਇਤੀ ਕੀਮਤਾਂ ‘ਤੇ ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਆਨੰਦ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਾਈਕਲ ਨਾਲ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਮਾਹਰ ਸਾਈਕਲਿਸਟ ਸਾਈਕਲ ‘ਤੇ ਕਰਤਬ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਸਿੱਟਾ: ਸਾਈਕਲ ਇੰਨਾ ਸਸਤਾ ਹੈ ਕਿ ਗਰੀਬ ਆਦਮੀ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਖਰੀਦ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਈਂਧਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਲਗਭਗ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਵਰਤ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਕੋਈ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਸਾਈਕਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਵਿਆਪਕ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
